Het is donderdagochtend 04:41 uur. Vandaag word ik bij neurologie verwacht. Was er eerder deze week. "Uw behandelaar heet Anne" wordt mij medegedeeld. Wat een groot goddelijke komedie. Dit verzin je toch niet?! Kom binnen zegt Anne. Ze reikt een enorme muts aan, zo een, die zwemmers dragen, maar dan anders. De "L" moet in het midden van je voorhoofd benadrukt ze. Staat die "L" voor "loser" vraag ik. Anne barst spontaan in lachen uit. Blijkbaar was ik de eerste, die dat grapje maakte. Vreemd. Vond het echt een schot voor open doel.
Lieve Anne, ik mis de tijd, dat er een slot op mijn dagboek zat. Ik kan veel zaken, uit veiligheidsoverwegingen, niet vertellen. Wat ik wel kan vertellen, wil ik niet zeggen. Nu begrijp ik waarom al die dagboeken van fictieve figuren zijn of pas worden uitgegeven na hun dood. Aan mijn hersenactiviteit te zien, ben ik geen van beiden.